خود فریبی تا چه وقت؟

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 2011

بزرگترین مشکل لحظه کنونی افغانستان آنست که با واقعیت ها برخورد عینی صورت نمیگیرد. شانزده تن در حادثه هلمند کشته شد. بر ادارات ارزگان حمله شد و چندین تن کشته و زخمی بجا گذاشت. رییس شورای علما، رییس شورای ولایتی و شاروال کندهار کشته شدند. جنرال داود، مولانای سیدخیل، انجنیر عمر، ملک زرین و… کشته شد. بر دفتر سازمان ملل در مزار شریف حمله شد.
با وجود این ها وزیر معارف با حالت عاطفی و هیجانی از داشتن ارتباط ریاست های معارف ولایات با طالبان با غرور و افتخار یاد میکند و رییس جمهور در مراسم خاکسپاری برادرش طالبان را برادر خطاب میکند.
حالا مردم با استماع این اظهارات کاملاً متعجب و متحیر میباشند و میپرسند که چرا آن طالبانی که با وزیر معارف ارتباط دارند جلو حمله بر ادارات ارزگان را نمیگیرند؟ و چرا آنانی که برادران رییس جمهور میباشند احمد ولی کرزی، شاروال کندهار و رییس شورای علمای کندهار را میکشند؟
اینجا نباید بازی با کلمات و خود فریبی باشد. آنکه ترا میکشد و بر ادارات حکومت حمله میکند و حتا خودش میگوید که من دشمن تو استم. با این حال اگر زعما، بزرگان، رهبران و گردانندگان چرخ سیاست موجود به دنبال پیدا کردن نام میگردند در حقیقت خود را فریب میدهند. در اینجا بازی با نام احمد، محمود، کلبی، مقصود، طالب و مطلوب اصلاً مطرح نیست.
آنکه ترا در حصار های سمنتی زندانی نموده، آنکه ترا در رفتن از خانه تا دفتر کار آنقدر ترسانده که شهر را به زندان مبدل میکنی، آنکه هر روز به خانه، دفتر و محفل و مجلست حمله میکند، اگر آنرا به حیث دشمن نمی شناسی و انکار میکنی وای به حالت! ام الامراض و مادر مشکلات موجود همین به قول معروف «خود را گول انداختن» و نا دیدن دیده ها، نا شنیدن شنیده ها و نا گفتن گفتنی ها میباشد.
در حالیکه هر روز دریا های خون در کشور جاریست به عوض یافتن راه علاج زمامداران به ندبه، زاری، تقلا و تولا به کسانی مصروف اند که به سوی شان نشانه گرفته اند.Ÿ

آمریکا با افغانستان اعلامیه استراتیژیک امضا میکند نه پیمان استراتیژیک

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 1390

آقای کروکر گفت که موضوع ایجاد پایگاه دایمی آمریکا در افغانستان اصلا در میان نیست.
رایان کروکر، سفیر آمریکا در کابل گفته است که روابط استراتژیک آمریکا و افغانستان بر اساس یک اعلامیه تنظیم خواهد شد و نه پیمان ـ طوری که قبلا گفته شده بود.
پیش از این مقامهای دولت افغانستان گفته بودند که مذاکراتی بین دیپلماتهای دو کشور برای تهیه سند پیمان استراتژیک جریان دارد و قرار است لویه جرگه (مجلس بزرگ) برای بررسی آن برگزار شود.
آقای کروکر به بی بی سی گفته که روابط استراتژیک دو کشور بر اساس اعلامیه ای تنظیم خواهد شد که اجرایی شدن آن در مقایسه با پیمان ساده تر است.Ÿ
   بی بی سی

_____________________________________

ژورنالیستی که در اثنای اجرای وظیفه کشته شد

احمد امید خپلواک، خبرنگار آزاد بخش پشتوی بی بی سی در افغانستان و آژانس پژواک در جریان حملات شورشیان به شهر «ترینکوت»، مرکز ولایت ارزگان کشته شد.
مقامات امنیتی افغانستان به بی بی سی گفته اند که شش بمبگذار انتحاری به دفتر والی و چند ساختمان دولتی دیگر در «ترینکوت» مرکز ولایت ارزگان حمله بردند.
هنگامی که ساختمان رادیو تلویزیون محلی مورد حمله قرار گرفت، آقای خپلواک در آن حضور داشت.
احمد امید ۲۵ ساله بود و از اول ماه می سال ۲۰۰۸ به عنوان خبرنگار آزاد به بی بی سی پیوست. او برای خبرگزاری پژواک افغانستان هم کار می کرد.
افغانستان یکی از خطرناک ترین مناطق جهان برای خبرنگاران است.
معلوم نیست رسانه های بزرگی چون بی بی سی و پژواک چه حقوق و امتیازاتی برای ژورنالیستی که زیر رگبار مسلسل برای آنان کار میکرد پس از مرگش قایل خواهند شد؟Ÿ

امریکا راهی جز تجدید نظر در افغانستان ندارد

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 2011

ارغوان

اگر واقعاً هزینه جنگی روزانه امریکا در افغانستان 300 میلیون دالر باشد که در این حال هزینه ماهانه به 9 میلیارد و مصارف یکساله به 108 میلیارد دالر میرسد امریکا راهی به جز تجدید نظر بر افغانستان ندارد. اکنون ایالات متحده با کسر بودجه مواجه بوده خدمات اجتماعی آن کاهش یافته و فریاد سناتوران امریکایی به افلاک بالاست.
با این حال کاملاً طبیعی مینماید اگر آنانیکه با آمدن قوای بین المللی با کوس و کرنا پیشاپیش این قوا به کشور آمده و ده سال بر کرسی های بلند رهبری تکیه زدند اکنون عشوه و کرشمه استقلال و مستقل بودن و شرم از نگهداری کشور توسط قوای خارجی میکنند، از این آقایان مردم می پرسند: ما که در آوردن قوای بین المللی هیچ نقشی نداشتیم و در زمان موجودیت شان نیز کدام چیزی از آنان نخورده ایم و اکنون هم با رفتن شان کدام حرفی بر خلاف شان نمیگوییم، شما که نمک امریکا را خورده و به صفت نور چشمی پیش مرگ های قوایش به افغانستان آمدید حالا به کدام اساس نمکدان را شکسته درفش مخالفت با امریکا را بلند کرده اید؟
اگر منافع امریکا ایجاب کند سالها در افغانستان خواهد بود و شما در رکاب آن خوش خدمتی خواهید کرد اما امروز آنانیکه به نرخ روز نان میخورند و به رنگ روز لباس می پوشند به اشاره و استشاره امریکایی ها خود را اینچنین بی جا به در و دیوار میزنند اما مردم میگویند:
به هر طرزی که خواهی جامه می پوش
من از طرز خرامت می شناسم
هرگاه فردا در نبود امریکا که ناشی از ضعف اقتصادی درونی آن می باشد در افغانستان محاسبه در کار باشد احتمالاً اولاً از آنانی حساب گرفته خواهد شد که پای شان طی ده سال از کروزین و لند کروزر پایین نشده و قیماق های این نظام را خورده اند، نه از آنانیکه در این مدت شکم سیر نداشته اند.Ÿ

نظریات جدید جنرالان امریکایی

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 1390

کمیتۀ خدمات قوای مسلح مجلس نمایندگان ایالات متحده طی یک جلسۀ استماعیه در واشنگتن با حضور چند تن از جنرالان متقاعد و برحال قوای مسلح امریکا، وضعیت در افغانستان را به ارزیابی گرفت.
مبارزه با شورشگرایی در افغانستان که حدود یک دهه از آن می گذرد، طولانی ترین جنگ در تأریخ ایالات متحده بوده و رفته رفته محبوبیت خود را چه در میان عامۀ ایالات متحده و چه درحلقات سیاسی از دست می دهد.
اعضای کمیتۀ خدمات قوای مسلح مجلس نمایندگان ایالات متحده جهت آگاهی از وضعیت در افغانستان، طی یک جلسۀ استماعیه به ارزیابی های دیوید بارنو، جنرال متقاعد و مشاور ارشد برحال در مرکز بین المللی مطالعات ستراتژیک، جان کین جنرال متقاعد امریکایی  و فرانسیس ویست، نویسندۀ کتاب «جنگ نادرست» و معاون پیشین وزارت دفاع ایالات متحده در امور امنیت بین المللی، گوش فرا دادند.
آقای کین که اخیراً جهت بررسی وضعیت، سفری به افغانستان داشت خروج قبل از وقت عساکر به ویژه از مناطق جنوبی و شرقی افغانستان را خطری عنوان نمود که می تواند مؤفقیت سرتاسری مأموریت نظامی ایالات متحده را در افغانستان صدمه بزند.
او گفت «تصمیم رئیس جمهور برای خروج ۳۳ هزار الی ختم ماه سپتمبر سال آینده به گونۀ قابل ملاحظه یی خطر را افزایش بخشیده و در مجموع موفقیت کلی مأموریت ما را تهدید می کند. طالبان در  جنوب افغانستان شدیداً شکست خورده اند و این شکست غیر قابل برگشت است مگر اینکه ما قبل از وقت از ساحه خارج شویم.”
آقای کین موجودیت پناهگاه های امن شورشیان در داخل پاکستان را که وی به آن «ماشین شورشگرایی» خطاب نمود، موضوع اجتناب نا پذیر در بحث امنیت در افغانستان خواند.
وی گفت «برای نیل به موفقیت در افغانستان باید کاری در مورد پناهگاهای شورشیان صورت گیرد، نکتۀ را که می خواهم بر آن تأکید ورزم، فقدان ستراتیژی منطقوی برای جنوب آسیا است که افغانستان و پاکستان بخش های مهم آن است. ما به یک طرز تقرب جدید دپلوماتیک در این منطقه نیاز داریم.»
او همچنان ایالات متحده را فاقد ستراتیژی یکنواخت سیاسی و اقتصادی در افغانستان عنوان کرد که باید به آن توجه صورت گیرد.
اما دیوید بارنو جنرال متقاعد امریکایی که بین سال های ۲۰۰۳ الی ۲۰۰۵ قوماندانی قوای امریکایی وائتلاف را در افغانستان عهده دار بود، از وضعیت در افغانستان خوشبینی نشان داد ولی قوماندان امریکایی قوای بین المللی و سفیر ایالات متده در افغانستان را مواجه با آزمون های متعدد دانست.
دیوید بارنو گفت «آنها با پنج آزمون بزرگ مواجه اند، اول وضاحت درمورد ابهامات موجود درخصوص مقاصد دراز مدت ایالات متحده، دوم نبود استراتیژی مشخص منطقوی، به خصوص در افغانستان و پاکستان، سوم تحکیم دوبارۀ روابط با حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان و شخص جانشین وی بعد از انتخابات سال ۲۰۱۴، چهارم مبارزه تیم کاری ما در کابل به خاطر شکست ستراتیژی دشمن اعم از القاعده و طالبان و پنجم کاهش مصرف منابع امریکا در افغانستان چه از نظر پرسونل و چه از نظر مادی، میباشد.»
آقای پیس که در زمان حکومت رئیس جمهور بش معاون وزارت دفاع ایالات متحده بود موافق با نظر آقای کین، تصمیم خروج قوا از افغانستان را اسفبار خواند.
وی گفت «تصمیم اینکه در چنین زمانی قوا خارج گردد، به گونۀ آشکارا یک پلان غیر عملیاتی و مایۀ تأسف است اما اکنون چنین اقدامی صورت گرفته است.»
آقای پیس که نویسندۀ کتاب «جنگ نادرست» در مورد عملیات ایالات متحده در افغانستان نیز است، اهداف ایالات متحده در منطقه را قابل نیل دانسته ولی احتیاط را در راستای دستیابی به آن لازمی خواند.
قرار است تا پایان سال ۲۰۱۴میلادی نیروهای بین المللی کلیه مسؤولیت های امنیتی را در سراسر افغانستان به نیرو های امنیتی افغان بسپارندŸ
  صدای امریکا

دهشت افگنی مدرن

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 1390

وکیل مدافع اندرس بیهرنگ بریویک، کسی که متهم به بمبگذاری و شلیک بر جمع بزرگ انسانها در ناروی است، گفته است که او موکلش را دیوانه می پندارد. او افزود این بدان معنی نیست که تقاضا شود بریویک دیوانه پنداشته شود.
اندرس بیهرنگ بریویک کسی که با بمبگذاری در مرکز اسلو هشت نفر را کشت و اندکی پس از آن، با شلیک مرمی 68 نفر را در یک اردوگاه تفریحی تابستانی به قتل رساند. وکیل او می گوید که احتمالاً موکلش «دیوانه» است.
گیل لیپ ستاد، وکیل بریویک روز سه شنبه به خبرنگاران در اسلو گفت: «او از کاری که کرده است، متاسف است؛ اما می گوید این ضروری است… او ازهمه اندیشه های غربی و ارزشهای دموکراسی نفرت دارد. نظر من این است که او آدم بسیار سردی است».
تاهنوز معلوم نیست که آیا در پاسخ به اتهاماتی که علیه بریویک وجود دارد، تقاضا خواهد شد که وی دیوانه است و یا نه؟ لیپ ستاد، وکیل بریویک گفته است که او تا هنوز در مورد استراتژی دفاع با موکلش صحبت نکرده است، اما گفته است که او به این مورد برای آن اشارت کرده است تا سلامت نظام قضایی ناروی را نگهدارد. در عین زمان، او هوشدار داده است درصورتی که بریویک نگذارد که آزمایش های روانشناختی صورت گیرند، او از وکالت اش درمی گذرد.
آغاز یک «جنگ 60 ساله»
لیپ ستاد همچنان گفت که بریویک خود را «درحال جنگ» می بیند و «بقیه جهان نقاط نظر او را نمی دانند». لیپ ستاد افزود که از این منظر، بریویک احساس می کند در کاری که انجام داد، برحق است. لیپ ستاد گفت: «او خود را جنگاور می داند. او این جنگ را شروع کرده است و در آن نوعی افتخار می بیند… او معتقد است که تو در جنگ هستی و می توانی بدون آنکه احساس گناه کنی، کارهایی مانند آنچه را انجام داده ای بکنی».
وکیل مدافع بریویک فکرمی کند که بریویک انتظار داشته روز جمعه در جریان حملاتش توسط پولیس کشته شود و یا اینکه روز دوشنبه هنگامی که برای دادرسی به محکمه برده می شده، به قتل برسد.
بریویک از دادگاه دوباره به توقیفگاه فرستاده شد تا برای هشت هفته در آنجا باشد. ستاد گفت که بریویک همچنان «از اینکه موفق شده است، یعنی از اینکه به فکر خودش موفق شده است» متعجب است.
اعلامیه برای توضیح اعتقادات و اهداف
بریویک، قبل از آنکه این حملات را به اجرا درآورد، یک اعلامیه 1500 صفحه یی در صفحه آنلاین انترنت انتشار داد که در آن اعتقادات و اهدافش تشریح شده اند. در این اعلامیه گفته شده است که تا جایی که ممکن است به حزب کارگر ناروی » زخم زده شود». اردوگاه تفریحی تابستانی جوانان، جایی که در آنجا تیراندازی توسط بریویک صورت گرفت، با حزب کارگر ناروی ارتباط داشت. بریویک به طور خاصی تقاضا کرد تا لیپ ستاد مشاور دفاعی او باشد، هرچند لیپ ستاد خود عضو حزب کارگر می باشد.
یک بخش متن اعلامیه بریویک در انترنت اشاره به «گیرت ویلدرز» سیاستمدار هالندی و حزبش، موسوم به «حزب برای آزادی» دارد. ویلدرز در ماه گذشته به اتهام تبعیضاتی که از ملاحظات ضد اسلامی او ناشی می شود، به دادگاه هالند فراخوانده شد. با این هم ویلدرز خود از اعمال  بریویک تبرا می جوید. او روزسه شنبه گفت که از این که نام او و حزبش گرفته شده است «تنفر» دارد.
در این اعلامیه بریویک همچنان نوشته است که او خود را «شهسوار» جنگ های صلیبی می داند.Ÿ
  دویچه وله / رسول رحیم

پایه های کلوخی حکومت افغانستان

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 2011

محمد داود سیاووش

هر نظام سیاسی بر روی چهار پایه استوار میباشد؛ یکی پایه سیاسی، دوم پایه اقتصادی، سوم پایه نظامی و چهارم پایه فرهنگی. هر قدر این ستون ها استوار و مستحکم تر باشند نظام با دوام تر و پخته تر میباشد.
یک نگاه کوتاه به پایه های نظام سیاسی افغانستان میرساند که در شرایط کنونی از استحکام چندان بر خوردار نیستند که در ذیل به بررسی هر یک میپردازیم:
-1 پایه سیاسی:
پایه سیاسی نظام ظاهراً طوری بر قرار است که قوای ثلاثه به جان هم افتاده، وزیران از پارلمان رأی اعتماد نمیگیرند، برخی اعضای قوه قضائیه خارج موعد قانونی به کار ادامه میدهند و شماری سلب اعتماد شده اند، لوی سارنوال سلب اعتماد شده، رییس جمهور با رأی پایین تر از پنجاه فیصد به کار ادامه میدهد، وزیر دولت در امور پارلمانی و وزیر ارشد خارج تشکیل در ساختار دولت وجود دارد، در سیاست خارجی اختلاف و بلکه رویارویی با جامعه جهانی و مخصوصاً ایالات متحده به صفت بزرگترین تمویل کننده و حمایت کننده نظام به وجود آمده، پاکستان به طور علنی تقاضا های استعمار گرایانه به جانب افغانی مطرح میسازد و صدای آنرا با فیرتوپخانه در کنر به گوش جهان میرساند، ایران رهبران کابل را در مخالفت با غرب و ایالات متحده تحریک میکند، حکومت افغانستان با دست پاچه گی گاهی بسوی مسکو، زمانی بسوی اسلام آباد، گاهی بطرف تهران و زمانی بطرف پکن دست دراز میکند در حالیکه هیچ یک از آنان به غیر از گپ چیزی برایش نمیدهند.
-2 پایه اقتصادی:
بازار آزاد را چند ستاره از غرب بر گشته پس از اداره مؤقت در افغانستان آنچنان بدنام ساختند که اکنون حتی خودشان به عوض دفاع بر ضد آن تبلیغات میکنند.
در کشور زراعتی افغانستان که دارای آب کافی، زمین حاصلخیز و نیروی کار فراوان میباشد اکنون کار به جایی کشیده که آرد، روغن، چای، بوره، تیل، نمک، گاز و حتا تخم مرغ، ماست، شیر، سیب و ناک از خارج وارد میشود. دریا ها به کشور های همسایه میریزند ولی زمین ها بایر و برق از خارج وارد میشود. اقتصاد سیاه قاچاق مواد مخدر دست و پای نظام را بسته؛ رسوایی کابل بانک باعث بی اعتبار شدن سیاست اقتصادی افغانستان در سطح جهانگردیده. صندوق بین المللی پول کمک هایش را به افغانستان قطع کرده، رییس بانک جهانی در مقاله یی اخیراً وضعیت اقتصادی افغانستان را دشوار پیشبینی نموده و پرداخت معاشات مأمورین را نیز یکی از پرابلم های آینده پیشبینی کرده. مشاورین خارجی از افغانستان بانک خارج شده یا اخراج گردیده، مفتشین ایالات متحده با دولت افغانستان در مورد کمک ها به افغانستان وارد مناقشه و گفتگوهای تنش آلود اند. معادن نفت، گاز، آهن، طلا، ذغال سنگ و غیره استخراج نشده و عملاً افغانستان به بازار اموال استهلاکی چین، پاکستان و ایران مبدل شده.
-3 پایه نظامی:
در حالیکه مطابق گزارشهای رسانه های بین المللی از هر ده نفر، شش نفر آن از صفوف قوای مسلح فرار میکند، اکثر منصوبان پولیس بیسواد اند، قوای هوایی مجهز نشده، قوای تانک اکمال نیست، وسایط میکانیزه و تخنیک عالی محاربوی به حد کافی وجود ندارد، تشکیل اردو به شکل اجیر است، پروسه انتقال مسوولیت با تصورات و خوشبینی های چند شخصی که در افغانستان زندگی نکرده و شرایط دشوار گذشته را ندیده اند روی دست گرفته شده که با این حال پس از خروج نیرو های بین المللی استمرار حکومت و باز نگهداشتن شاهراه هایی چون تنگی ابریشم، سالنگ، شیبر،کندهار-کابل، کندهار-هرات، کابل-پکتیا و اکمالات مواد لوژستیکی و مهمات به پوسته ها و قرارگاه های ولایاتی چون بامیان، بدخشان، نورستان، کنر، فاریاب، پکتیا و پکتیکا، کندهار، پنجشیر و سایر اطراف و اکناف کشور یک چالش بزرگ خواهد بود.
چنان به نظر میرسد که مسوولان مملکت دوره مکلفیت عسکری را طور لازم سپری نکرده اند، ورنه اظهارات مضحکی چون سلاح ثقیل ضرورت نیست و یا بی اهمیت جلوه دادن طیارات هیلکوپتر و از روی تمسخر آن را بمبیرک نامیدن را به زبان نمی آوردند. ایالات متحده که روزانه 300 میلیون دالر در افغانستان مصارف نظامی دارد، از طرف کسانی اکنون مورد شماتت قرار میگیرد که در رکاب نیرو های امریکایی به افغانستان آمده و طی ده سال قیماق های نظام را خورده و عنان آن را بدست داشته اند. این آقایان حالا فهمیده اند که تأمین امنیت کشور توسط نیرو های خارجی شرم است! و با این حال با اظهارات عجیب و غریبی چون انکار از شناخت دشمن و اینکه با کی جنگ داریم، برادر خواندن نیروی طرف مقابل، افتخار به ارتباط داشتن ریاست های معارف ولایات با طالبان عملاً انگیزه جنگیدن را از صفوف قوای مسلح گرفته اند و با جنگسالار خواندن نیرو های درون دولت و خواهان عفو زندانیان گوانتانامو شدن و سکوت در برابر حملات توپخانه پاکستان مردم را گیچ ساخته اند. ضرورتی به پرداختن به پایه فرهنگی نظام نیست چون همگان می بینند که کار شهر غزنی به صفت پایتخت آینده جهان اسلام به جایی رسیده که برج های تاریخیآن در حال ریختن و غلتیدن است.
دولت افغانستان با این وضعیت دردناک گاه و بیگاه خود را به نحوی در لفافه جذبات روزمره گی پنهان میکند و اظهاراتی می نماید که اصلاً با واقعیت های زندگی حتا زیر دیوار قصر بزرگان مملکت تطابق ندارد.
در حالیکه چوکات نظام در قانون اساسی مبتنی بر حکومتداری خوب، دموکراسی، تفکیک واضح قوای ثلاثه، شفافیت، علنیت، پاسخگویی و مسوولیت گذاشته شده، بر خلاف حرکت موجوده نشان میدهد که عنان امور را عمال کشور های ایران، پاکستان و عربها و روسها طوری از دست دولتمردان برده اند که خطر وارد شدن کشور به جنگ های دهه 90 متصور است.
رهبری کنونی در حالیکه به شانه غرب قرار دارد، بر خلاف به نحوی در مخالفت با آن تظاهر میکند. از نظر اقتصادی کشور در وابستگی کامل به کشور های همسایه قرار گرفته و از نظر تجانس تیم کاری کار بجایی کشیده که تا کنون چند وزیر کابینه اظهارات خلاف نظر صدر مملکت داشته و بعداً آنرا اصلاح یا تکذیب کرده اند.
وضعیت کندهار، جدایی و بی باوری روز افزون مردم از حکومت، صعود سرسام آور نرخ مواد غذایی، پایین آمدن سطح زندگی مأمورین پایین رتبه، قاچاق مواد مخدر، فساد اداری،گندیدن و بازار نیافتن میوه جات باغداران، توقف کانتینر های تجار در بندر کراچی و بالاخره به جان هم افتادن قوای ثلاثه و مهمتر از همه خام شدن چهره بازیگران اصلی قدرت در صحنه رفاقت ها و رقابت های سیاسی و فقدان چهره جذاب، قابل اعتماد و کازروماتیک سراسری برای ترمیم این حلقات از هم پاشیده مسایلی اند که مایه نگرانی هر شهروند افغانستان در شرایط کنونی میباشند در چنین وضعیت آشفته مردم از همدیگر میپرسند، پایه های اصلی حاکمیت نظام بر چه تهداب و اساسی قرار دارد و ما به کجا میرویم؟Ÿ

واشنګټن پوسټ: د امریکا ۲ میلیارد ډالر طالبانو ته رسیدلي

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 1390

د واشنګټن پوسټ ورځپاڼې د دوشنبې په ورځ ولیکل چې د یوکلن تحقیق په نتیجه کې معلومه شوې چې د امریکا د مالیې ٢،١٦ ملیارده ډالر د حمل او نقل د قراردادونو له لارې چې په افغانستان کې د کاروبار د ښه کیدلو لپاره بیلې شوې وې، طالبانو ته رسیدلي دي.
ورځپاڼه لیکي ددغو تحقیقاتود نتایجو نه چې تر اوسه پورې نه دي خپاره شوي، داسی څرګندیږي چې حمل او نقل ته بیلې شوې پیسې د دښمن لاسونو ته رسیدلي دي.
دغه نتایج له هغو تحقیقاتو سره اړخ لګوي چې مخکی د کانګرس، مرکزي حکومت او د پوځ  له خوا سرته رسیدلي دي.  خو تر اوسه پورې چې ددغه حالت د ختمولو لپاره د امریکا او افغانستان له خوا کوم کارونه سرته رسیدلي دي، کافي نه بریښي.
د ترانسپورت هغه اته کمپنۍ چې قراردادونه لري اوس هم د امریکا سره کار کوي.  د امریکا د دفاع وزارت د دوی قراردادونه د نورو شپږو میاشتو لپاره غځولي دي.
واشنګټن پوسټ لیکي د تحقیقاتو د خلاصې د متن نه چې ددغه ورځپاڼې لخوا کتل شوی دی داسی ښکاري چې داسی کره اسناد لاس ته راغلي چې ښيي قراردادي کمپنۍ په جرمي معاملاتو کې دخالت لري.  په دې برخه کې ډیر زیات د پیسو غلط کاروبار هم سرته رسیدلی دی.  په دې کې افغان حکومتي مامورین، دلالان او د پولیسو افسران ټول شامل دي. په شپږو کمپنیو باندې تورونه لګول شوي دي چې غلط اسناد یې وړاندې کړيدي.
ورځپاڼه لیکي چې د امریکا په پوځ کې داسې کړۍ شته چې د هغو کاروانونو د محفوظې لیږدونې لپاره چې افغانستان ته مواد رسوي، یاغیانو ته یې پیسې ورکړي دي.
ویل کیږي چې قراردادونه په څو لاسونو کې ګرځیدلي دي او یو بل ته په ټیکه ورکړ شوي دي.  داسی هم ویل کیږي چې د دوهم لاس قراردادیانو لخوا پیسې د افغان ملي پولیسو بانکي حسابونو ته رسول شوي دي ترڅو د لاریو محفوظ تګ او راتګ ته کوم خنډ او ځنډ پیښ نه شي.  د استخباراتو مامورینو څرګنده کړېده چې ٣،٣ ملیونه ډالر د اوو معاملو په ترڅ کې د قوماندانانو له حسابونو څخه یاغیانو ته د وسلو، چاودیدونکو موادو او نقدو پیسو په ډول حیث ورکړل شوي دي.
واشنګټن پوسټ د دفاع د وزارت د یوه لوی افسر له خولې لیکي چې اوس یو لړ اقدامات سرته رسیدلي چې د ځینو قراردادي کمپنیو قراردادونه فسخ شي او همدارنګه د تفتیش اندازه او د کمپنۍ کړه وړه په دقیق ډول وڅارل شي.Ÿ
     انترنت

رهبر افسانوی سیاهان 93 ساله شد

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 1390

بارک اوباما رئیس جمهور امریکا در شب نود و سومین سالگرد تولد نلسن ماندیلا رئیس جمهور افریقای جنوبی ، به وی تبریکی داد.  رئیس جمهور امریکا طی بیانیه به روز یکشنبه آقای ماندیلا را رهنمای جامعه مدنی و تمام کسانی خطاب نمود که در راه دموکراسی، عدالت و صلح و آشتی خدمت نموده اند. میشل اوباما بانوی اول امریکا و دو دخترش ملیحه و ساشا، ماه گذشته در جریان مسافرتشان به افریقای جنوبی با آقای ماندیلا ملاقات نمودند. ایالات متحده امریکا و یکصد و نود و دو کشور عضو مؤسسه ملل متحد روز هژدهم جولای ، روز تولد، آقای ماندیلا را منحیث روز بین المللی نلسن ماندیلا اعلان نمود.Ÿ
        انترنت

امریکا روزانه 300 میلیون دالر به جنگ افغانستان می پردازد

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 1390

بارک اوباما، رییس جمهور ایالات متحده امریکا بودجه نزدیک به 110 میلیارد دالری جنگ افغانستان را به کانگرس این کشور پیشنهاد کرد.
این بودجه پیشنهادی اوباما بیانگر کاهش جزیی در بودجه جنگ افغانستان است. 
بارک اوباما در بودجه پیشنهادی سال مالی 2012 فقط 16 میلیارد دالر برای عراق منظور کرد که کاهش چشمگیری را نشان میدهد. اوباما به صورت مجموعی برای جنگ افغانستان و عراق بودجهیی حدود 160 میلیارد دالر را برای سالهای 2010 و 2011 درنظر گرفته است.   هرچند خروج سربازان ایالات متحده از عراق باعث کاهش بودجه نظامی ایالات متحده امریکا شده است، اما خبرگزاری فرانس پرس به نقل از پنتاگون، وزارت دفاع ایالات متحده، گزارش داده است که جنگ افغانستان هنوز روزانه نزدیک به 300 میلیون دالر هزینه برمیدارد.
 تقاضای سال 2012 اوباما برای بودجه وزارت خارجه و برنامه توسعه بین المللی ایالات متحده 47 میلیارد دالر است که یک درصد بیشتر از بودجه سال 2010 میباشد.
 بودجه پیشنهادی بارک اوباما باید به تایید کانگرس برسد. جمهوریخواهان ایالات متحده امریکا که بعد از انتخابات میان دورهیی ماه نوامبر کنترول کانگرس این کشور را به دست گرفته اند،  خواستار بازنگری در هزینههای غیرنظامی خارجی شده اند.  در بودجه پیشنهادی بارک اوباما برای هزینه نظامی در افغانستان 107 میلیارد دالر منظور شده است.   براساس بودجه پیشنهادی اوباما، وزارت خارجه ایالات متحده امریکا در تلاشهای ملکی برای تامین ثبات در افغانستان بودجه اضافی 2.2 میلیارد دالری را مصرف خواهد کرد.Ÿ
         دویچه وله

نگرانی از نسل نو چریک های تاجکستان

شماره 84/یکشنبه 9 اسد 1390/31 جولای 1390

گروه بین المللی بحران یک سازمان مستقل بین المللی می باشد که ازطریق تحلیل مستقیم اوضاع و مطرح ساختن آن در سطوح بالا به منظور حل و جلوگیری از مناقشات مرگبار فعالیت می نماید.
گروه بین المللی بحران، گزارشی را منتشر کرد که در آن به رشد تهدیدهای امنیتی در تاجیکستان اشاره شده است. تاجیکستان، کشوری که بر «اساس بیشتر معیارها، فقیرترین کشور آسیای مرکزی» پنداشته می شود، با تهدیدهای رو به افزایش داخلی و خارجی روبرو است.
این گزارش بیشتر به ناآرامی ها در منطقه «رشت» در شرق تاجیکستان متمرکز شده است. جایی که عملیات های نظامی بر ضد جنگسالاران و شورشیان جوان ناکام بوده است؛ و در سال 2010 به یک صلح شکننده بین دولت و آنانی که متهم به تروریزم هستند، شکل گرفت.
پس از یک کمین در سال 2009 و ادامه جنگ در سال 2010، امام علی رحمان مذاکراتی را با میرزا خوجه احمدوف، عضو اپوزیسیون متحد تاجیک (UTO) به راه انداخت. احمدوف متهم به آن حمله بود، اما او و افرادش سلاح های خود را به شرط عفو کامل، به دولت تحویل دادند و متحد دولت شدند.
گزارش گروه بین المللی بحران همچنین خاطر نشان می کند که «عملیات رشت در سال 2010 با تصویر فجیعی از ظرفیت جنگی نیروهای امنیتی و ارتش تاجیکستان به جای ماند.» در حالیکه به نظر می رسد که ارتش تاجیکستان در مقابله با جنگسالاران این کشور ضعیف است، گروه بین المللی بحران نگرانی هایی درباره تهدیدهای «تحریک اسلامی ازبکستان» دارد که این گروه مخرب در کشور افغانستان فعالیت دارد.
پاول کوین جاج، مسئول آسیای مرکزی گروه بین المللی بحران می گوید که تحریک اسلامی ازبکستان، یک گروه چریکی «با نگاهی به خلافت اسلامی است و در افغانستان دوشادوش طالبان می جنگد.» او می گوید: «تاجیکستان باید امیدوار باشد که این گروه در آنجا (افغانستان) مشغول بماند.» گروه بین المللی بحران هشدار می دهد که تاجیکستان ضعیف می تواند مورد توجه و علاقه چریک های آسیای مرکزی قرار بگیرد. به ویژه این که افغانستان با تاجیکستان قریب 1400 کیلومتر مرز مشترک دارد.  گزارش همچنین می گوید که در پی تلاش های ارتش تاجیکستان در فرونشاندن شورش های رشت، تنها تقریبا 30 سرباز آموزش دیده در واحد ضد شورش باقی مانده اند. در حالیکه جنگجویان افغان همواره سالها در تاجیکستان نفوذ کرده اند، و «تاجیکستان تقریبا هیچ ظرفیتی در مقابله با جنگجویان هدفمند» ندارد.
بر اساس گزارش، این نگرانی های امنیتی ناشی از نسل جدید چریک ها در درون تاجیکستان و «تحریک اسلامی ازبکستان» در افغانستان می باشد. «آنها تقریبا مردهایی حدود بیست و چند ساله، با خاطره اندکی از جنگ داخلی تاجیکستان در سالهای 1992 تا 1997 می باشند.»
جنگ قومی تاجیکستان که پنج سال به طول انجامید، حدود 50 تا 100 هزار کشته بر جای گذاشت. 
کوین جاج می گوید که «فساد در سطح نفسگیری هنوز باقی است» و دولت تاجیکستان مشکوک به قاچاق مواد مخدر از افغانستان به روسیه و چین می باشد؛ و به همین دلیل مرز خود را با افغانستان نا امن نگه داشته است.
گزارش همچنین می گوید که سیاست فاسد کشور و ارتش ضعیف بیشتر با اقتصاد به اصطلاح «رو به مرگ» این کشور و سقوط زیربناها تطابق می کند. به خاطر این نابه سامانی ها و نارضایتی ها برخی پیشبینی می کنند که اعتراضاتی آن گونه که در کشورهای عربی رخ می دهد، در تاجیکستان نیز شکل بگیرد.
روبرت تمپلر، مدیر بخش آسیای گروه بین المللی بحران می گوید: «رییس جمهور رحمان کتمان می کند که سناریوی آشوب و تحول که در شمال افریقا رخ داد، در تاجیکستان رخ بدهد.» او می گوید: «اما تاجیکستان بسیار آسیب پذیر است. یک مشکل کوچک محلی می تواند به سرعت به تهدیدی برای موجودیت رژیم تبدیل شود.» گزارش گروه بین المللی بحران می گوید: «تاجیکستان مصون نیست.»
این گروه پیشنهاداتی به دولت تاجیکستان و همچنین جامعه جهانی دارد. این گروه از دولت تاجیکستان می خواهد که ممنوعیت گروه های میانه رو مسلمان را که منکر استفاده از خشونت هستند، لغو نماید؛ و همچنین آنها را تشویق کند تا در زندگی اجتماعی و سیاسی اشتراک کنند.
 گروه بین المللی بحران همچنین از روسیه، چین و ایالات متحده می خواهد تا میزان خطر مرز تاجیکستان با افغانستان را مورد ارزیابی قرار دهد و اقداماتی را برای امنیت مرزی انجام دهد.
همچنین بازنگری در استراتیژی کمک های خارجی در این گزارش خواسته شده است؛ به این مفهوم که این کمک ها به شرط ایجاد اصلاحات به تاجیکستان پرداخته شوند. در گزارش آمده است: «سرمایه گذاری در توسعه نیرو و کارکنان کمک رسانی در تاجیکستان و آسیای مرکزی می تواند بازده قابل توجهی داشته باشد.Ÿ”
 آی.پي. اس /  عاصف حسینی