شماره( 198 ) چهارشنبه 7 عقرب 1393 / 29 اکتوبر 2014
کاووس سیاووش
اگر از پول جشنواره های تیاتر سیزده ساله تعمیرات ویرانه و به خاک نشستۀ کابل ننداری و تیاتر پغمان بازسازی میشد، اکنون پس از خروج قوای بین المللی از افغانستان دو کانون آبرومند استمرار تربیه نسلی از هنرمندان و جایگاهی برای اجرای نمایشات تیاتری در افغانستان میداشتیم؛ اما دریغ و درد که به روال کار های یکبار مصرف جامعه جهانی از آن جشنواره های سیزده سال اخیر به غیر از چند عکس برای گزارشدهی چیزی باقی نمانده و همه پولهای جامعه جهانی در آتش سیاست یکبار مصرف جامعه جهانی و دولت افغانستان طوری سوخت که مانند آتش سوزی پارچه های کاغذ هیچ قوغ و پارچه یی برای گرم نگهداشتن دیگدان تیاتر کشور از خود بجا نگذاشت.
نشريه ارمغان ملي 