شماره 255 چهارشنبه 11 قوس 1394/ 2 دسمبر 2015
نوشتۀ الیس واکر/ترجمۀ پروین پژواک
۱
با آنکه جنگ به تمام زبان ها گپ میزند، هیچگاه نمیداند به بقه ها چه بگوید!
تصور کنید گردهمایی سالانه بقه ها را در کنار دریاچه در ابتدای فصل باران…
آنها چرخ بزرگ وسیله نقلیۀ نظامی ستر و اخفا شده را نمی بینند که آنها را درهم می کوبد و له میسازد.
با آنکه جنگ طرز تفکر خود را دارد، هیچگاه نمیداند به کجا و کی اصابت خواهد کرد.
تصور کنید خری با آرامش توده ای از کاه را میبوید، در حالیکه پسرکی انتهای افسار فرسودۀ او را در دست دارد.
آنها نمیدانند که هر دو به غذا فکر میکنند. پسرک در آرزوی نان و پیاز است و شاید زردک و یا سیبی برای مزۀ دهن.
درست بالای سر آنها چیزی تاریک، بزرگ مانند موتر سقوط میکند.
نشريه ارمغان ملي 