به بهانه روز دسترسی به اطلاعات
نوشته : داودسیاووش
باتوجه به وضعیت جاری سانسور و فشار حکومت وحدت ملی بر رسانه های آزاد یک نگاه گذرا نشان میدهد که از تاسیس حکومت وحدت ملی تا امروز که دوسال از آن میگذرد در پهلوی آنکه اکثریت تعهدات این حکومت به روی کاغذ مانده از شمار رسانه های آزاد نیز کاسته شده و فشار بر ژورنالیستان و رسانه های آزاد افزایش یافته است. اگر از یک طرف معاون رییس جمهور در اجلاس سازمان ملل به طور سمبولیک از فشار بر رسانه ها شکایت نموده خواهان تعیین یک نماینده سازمان ملل در این رابطه میشود، از جانب دیگر در روزی که قرار است حکومت وحدت ملی بر دسترسی رسانه ها به اطلاعات تجدید پیمان کند، رسانه ها از حق دسترسی به گزارش داخل تالار ولسی جرگه تحت فشار نیروهای امنیتی محروم میشوند. یک نگاه استعجالی به وضعیت اخبار رسانه ها نشان میدهد که گویی اخبار تمام رسانه های غیر دولتی را یک نفر مینویسد. وقتی شما ساعت پنج و نیم بعد از ظهر به اخبار تلویزیون( میوند )گوش میدهید، همزمان به اخبار تلویزیون( یک )گوش میدهید، ساعت شش به تلویزیون( طلوع )گوش میدهید، ساعت شش و نیم به تلویزیون (میترا )گوش میدهید، ساعت هفت شام به تلویزیون( آیینه) و (ژوندون) گوش میدهید و ساعت هفت و نیم به تلویزیون( نور) گوش میدهید از تمام این رسانه ها در بسیاری حالات همان خبری را با همان زاویه دید میشنوید که ساعت هشت شب از تلویزیون ملی به نشر میرسد. که با این حال به یاد همان یگانه تلویزیون دولتی می افتیم که اخبار اول و آخر کشور را از زاویه دید دولت ارایه میکرد. چنان به نظر میرسد که تمام این رسانه ها در ارایه خبر به شکلی از اشکال تحت نظر قرار دارند. این بوق زدن اخبار در بیش از سی رسانه از یک زاویه نشان میدهد که اشباحی بر فراز رسانه ها آزاد در گردش است که حتا برای صاحب نظر شدن، مصاحبه نمودن و تفسیر و تحلیل ارایه کردن پیرامون اوضاع ملی و بین المللی از صحه آن اشباح کارشناس ، زبان و ادبیات آن و حتی قوم و ملیت و سمت و گروه آن باید بگذرد. این وضعیت حتی به نفع خود حکومت هم نیست چونکه اگر یکبار مردم به این سانسور غیر مرئی ملتفت شدند شاید هیچ برنامه خبری و تفسیر سیاسی و میز گرد را باور نکنند که این بحران اعتماد در واقع یک فاجعه خواهد بود. صرف نظر از خود نمایی های که حکومت در دفاع از رسانه های آزاد به همکاری چند نهاد فرمایشی حکومتی به اصطلاع دفاع از ژورنالیستان مینماید،حکومت باید درحق رسانه ها بیش از این تحت عناوین دلسوزی جفا نکند و دایه مهربان تر از مادر نشود.حکومت باید اجازه دهد رسانه ها بر مبنای اصول آیین نامه جهانی خبرنگاران اخبار را به موازات معیار های حقیقت، بیطرفی، انصاف و توازن اما از زاویه دید خود رسانه و با معیار های قبول شده جهانی به نشر برسانند تا مردم در منشور کثیر الاضلاع حوادث، حقیقت موضوع را از چندین جانب بشنوند و نتیجه گیری لازم خود را از حوادث بنمایند. اینکه از موضوعات آشپزخانه تا فلسفه ، روانشناسی، سیاست ، اقتصاد و مسایل نظامی وملی و بین المللی از چند نفر خاص مورد تایید حکومت رسانه ها از بام تا شام نظر خواهی میکنند، شاید حتی به خود این افراد هم مضر تمام شود، چون هیچ امکان ندارد که این صاحب نظر چنان یک علامه روزگار باشد که تمام مسایل را غیر از او هیچ کس دیگر تحلیل و تجزیه کرده نتواند. جا دارد که در پایان از همین آقایانی که روزگای از آزادی بیان و دموکراسی و مردم سالاری حرف میزدند بپرسیم که آن علاقه مندی های شما به این ارزش ها چه شد؟ و آیا سانسور آن ادارات توتالیتر که شمابر آن انتقاد ها داشتید بهتر از این سانسور مذورانه شما نیست ؟
واعظان کین جلوه بر محراب و منبر میکنند
چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند
گویییا باور نمی دارند روز داوری
کین همه قلب و دغل در کار داور میکنند
وای وای از دست صرافان گوهر ناشناس
هر زمان خر مهره را با در برابر میکنند
